İktidarın göçmen sevgisi

İktidarın göçmenlere yönelik yaklaşımının çarpıcı bir örnekle size anlatayım.

Bildiğiniz gibi, iktidar “geçici sığınmacı” olarak adlandırdığı göçmenleri kucakladığını iddia ediyor. Onları çok sevdiklerini, insanlık adına bu yardımı yaptıklarını söylüyorlar ve “kendilerini ensar ve göçmenlerin muhacir” olduklarını söylüyorlar. Hatta iktidar mensupları, göçmenlerin geldikleri ülkelerin ekonomilerine katkıda bulunduğunu öne sürüyor.

Ancak ben, yıllardır iktidarın ve küçük sanayicilerin göçmenleri “köle” gibi gördüğünü, onlara köle muamelesi yaptığını ve bu şekilde sevdiklerini düşünüyorum. SGK’nın sorunlarının, iktidarın iddia ettiği gibi EYT değil, kayıt dışı çalıştırılan bu “köle” göçmenlerden kaynaklandığını da iddia ediyorum.

Zonguldak’ta görülen bir dava, bu konudaki görüşlerimi destekler nitelikte. Zonguldak’ta yakılmış bir ceset bulunmuştu ve bu cesedin Afganistan vatandaşı bir göçmene ait olduğu anlaşılmıştı. Bu kişi, ruhsatsız bir madende çalışan Vezir Muhammed’di.

Mahkemeye sunulan rapora göre, Vezir Muhammed “diri diri” yakılmıştı. Olay, kaçak madende çalışan Vezir Muhammed’in arkadaşları tarafından yer altında zor nefes alırken bulunmasıyla başlamıştı. Madenin kaçak olması nedeniyle ambulans çağrılmamış, hastaneye götürülmesi de sorun yaratmıştı. Sonuç olarak, Vezir Muhammed’in cesedini ortadan kaldırmak için bir kamyonetin arkasına atılıp yakılması kararlaştırılmıştı. Bir akaryakıt istasyonundan benzin alındı ve ceset kırsal bir alanda yakıldı.

Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı tarafından hazırlanan rapor, Vezir Muhammed’in yakıldığı sırada hayatta olduğunu ve insanlık dışı bir muameleye maruz kaldığını ortaya koyuyor. Raporun ekindeki fotoğraflar da bu durumu gözler önüne seriyor. Sanıklar, cinayeti işledikten sonra bir de kutlama yapmayı ihmal etmemişler.

Bu trajedinin bir diğer boyutu ise hala devam ediyor. Yakılarak öldürülen Afgan işçinin eşi ve üç çocuğu, Zonguldak’ta derme çatma bir barakada yaşamaya çalışıyor. Küçük yardımlarla hayatta kalmaya çalışan aile, sınır dışı edilme korkusuyla yaşıyor. Ailenin Türkiye’de kalabilmesi için yapılan başvurular ise Valilik tarafından reddedilmiş durumda. Ayrıca, adaletin sağlanacağına dair ciddi endişeler var; çünkü sanıklardan biri, iktidar koalisyonunun ortaklarından bir partinin eski il başkanı.

İktidar, göçmenleri sevdiğini söylese de ben, “Siz onları köle olarak seviyorsunuz” diyorum. Sizce haklı olan kim? Ben mi, yoksa iktidar mı?