Baba Kızı, Kız Babası

Merhaba, zamanda 24 yıl geriye, 2000 yılına gidelim. Eşim, ilk çocuğumuza hamileydi ve bu bizim için çok özel bir dönemdi.
İlk çocuğumuz olduğu için eşimle birlikte çocuğumuzun cinsiyetini öğrenmemeye karar verdik. Sağlıklı, sıhhatli ve hayırlı olsun, kız ya da erkek fark etmez, dedik. Çocuğumuzun rutin kontrolleri ve ultrasonları yapıldı, ancak cinsiyetini öğrenmek istemediğimiz için doktorlar da bu konuda bize saygı gösterdiler çocuğumuzun cinsiyetini bize söylemediler.

2000 yılının 22 Aralık gecesi, gece vardiyasında çalıştığım için sabah eve geldiğimde eşim doğum sancılarıyla kıvranıyordu. Hemen hastaneye gittik ve eşimi doğumhaneye aldılar. Saat 16 sularında kızım dünyaya gözlerini açtı; sanırım saat 17 civarıydı. Hemşire, “Gel, eşini ve kızını gör” dedi. Eşim koridorda tekerlekli sandalyede kucağında kızımızla beni bekliyordu. Onu sevgiyle gıdısından dokunarak sevdiğimde, parmağımdan rahatsız olmuş olacak ki yüzünü yana çevirdi. Eşime baktım; eşim sağlıklı ve sağlıklı bir kızımız olmuştu. Benden daha mutlu biri olabilir miydi? Tabii ki olamazdı.

Zaman çok hızlı geçti ve şimdi yıl 2024; kızım 24 yaşında. Zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlatamam. Kızımla aramızda farklı bir baba-kız ilişkisi var. Onu gerçekten çok seviyorum; o benim ilk göz ağrım, ilk aşkımdır. Baba-kız olarak birbirimize şakalar yapar, takılır ve esprilerde yaparız. Ortak bir esprimiz var: “Sen beni çok arayacaksın, canım kızım; umarım seni hiçbir zaman aramam.